homo homini lupus

elimde iki üç silah var; anlatmak, okumak, yazmak, konuşmak.. yazıyorum, konuşuyorum ama kimse dinlemiyor. bazen şuraya bir şey yazıyorum, kimse hiç bir tepki vermiyor, elektronik bile tepki vermiyor. okuduklarından bile emin değilim. Belki en az günde 3 kez paylaşım yaptığım için, bunalttım insanları, engellediler beni belki de diyorum. Ama sonra Dylan bir fotoğraf koyuyor, bir aşk ı ilan ediyor, 500 like 150 yorum!! memleketin hali mi yoksa bizim kedilerin keyfi mi? bazılarınız diyor ki bıktık karanlıktan, olumlu şeyler de paylaşılsın istiyoruz. iyi de siz arkanızı döndükçe kararıyoruz... yani politik bir paylaşımın altına--ki politikadan anlamam, ancak bariz haksızlıkları paylaşıyorum---şuraya bir yorum yazmaya, bir duygu paylaşmaya bile korkuyorsan, o zaman ben mesela durduk yere haksızlığa uğrasam da sesin çıkmayacak doğru mu? hatta; o da çok sivri dilliydi, bi ara da hdp yi desteklemişti, terörist lölölö diye adilik bile yapacaksın doğru mu? benimle yıllardır bi kahve içmemişken, o da şöyleydi böyleydi diye atacaksın doğru mu? o zaman bi zahmet defol git sanal hayatımdan, sapık gibi kocamı çocuklarımı gözetleme.. iki haber oku, iki toplantıya katıl.. kafanı aç kafanı..