bahçedeki bankta kitap okurken ne kadar süre hareketsiz kaldıysam artık, yürümeye başladıktan beş dakika sonra sırtımı ve popomu hissetmeye başladım.. karanlık bir koridorda adımı üç kez bağırdılar.. siyah beyaz ekranda yer değiştiren yuvarlaklar.. alınsa mı, bakılsa mı, kendi aralarında konuşuyorlar, ben kendimi saksı gibi hissediyorum, belli değil, içi yoğun, yaz diyor, ayırt edilemeyen yoğun vs.. bir kapının yanındaki banktayım bu kez, yapılacak en iyi şey yine kitap okumak.. bir kadın çıkıp muhtemelen eşi olan adama seslenip içinde yüzünün bir parçası duran küçük cam kavanozu gösterdi, kavanozu yüzümden 20 cm yukarıda tutarak.. tüm bunlar bana çok tanıdık, yine de rahatsız edici.. çünkü benzer bir işlem ihtimali üzerine oradayım..
nihayet uzman görüşü; her şey yolunda, endişelenme.. sizi öpebilir miyim demedim tabi.. ama istedim.. sağlıklıyım :))